ริบ ๑ หมายถึง ก. รวบเอายึดเอาโดยพลการหรือโดยอํานาจกฎหมายเป็นต้น.
ก. ยึดเอาทรัพย์มาเป็นของแผ่นดิน เช่น ถูกริบทรัพย์โดยคำสั่งศาล.
(กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่งที่ศาลสั่งให้ทรัพย์สินที่ริบตกเป็นของแผ่นดิน.
[–ราดชะบาด] ก. รวบเอาทรัพย์สินของคนที่ต้องพระราชอาญาเข้าเป็นของหลวง.
ว. คม.
น. แถบแพร ไหม ไนลอน เป็นต้น ใช้สําหรับผูกหรือประดับ มีหลายสีหลายขนาด. (อ. ribbon).
ว. เกือบดับ, สว่างน้อย ๆ, เช่น แสงริบหรี่.
ว. เกือบดับ, สว่างน้อย ๆ, เช่น แสงริบหรี่.